Vogels

De grote bonte specht wilde alles, behalve opvallen. Opvallen vond hij verschrikkelijk.

De grote bonte specht ging altijd achteraan staan. Hij kwam laat op elke vergadering, maar nooit als laatste. Hij zat in een zo donker mogelijke hoek en ging altijd vroeg weg, maar nooit als laatste of als eerste. Hij gaf nimmer ongevraagd advies, wist het nimmer beter of gaf een saggerijnig antwoord op een vraag. De grote bonte specht vroeg nimmer het woord en maakte nimmer een kwetsend opmerking en gaf nimmer een ander de schuld van zijn eigen falen. 

De zon scheen en de blauwe gaai en de paardenvlieg zaten in het gras aan de oever van de rivier.

Ik was bij de viskraam op de Nijmeegse zaterdagmarkt: ‘Bert is dood.’ 

Ik draai me om, het is onze buurvrouw die me begroet met dit droevige nieuws: ‘Hè?!’ ‘Tenminste ik denk dat het Bert is!’

Het zou een klein ramp zijn als het waar is, ik ken Bert al een jaar of vier en ben gehecht geraakt aan dit merelmannetje. Hij is een beetje een klunzige vogel die zich ondanks een paar serieuze mankementen als een enorme doorzetter heeft doen kennen. Mijn gekoesterde antiheld. Het is niet moeilijk zich met hem te identificeren.

Het mannetje heeft een blauwe kin en borst met in het midden een witte vlek. Aan de onderkant wordt de blauwe borst begrensd door een zwarte band. 

Bij het vrouwtje ontbreekt de blauwe borst, maar net als het mannetje heeft zij een lichte wenkbrauwstreep en een dezelfde oranjebruine staartbasis met zwarte eindband. Blauwborsten zoeken tussen de vegetatie naar voedsel. Tijdens de balts vliegt het mannetje op uit het riet met een melodieuze zang om elders met gespreide staart en vleugels neer te strijken. 

Vanaf mijn eerste ontmoeting met een musje dat van het dak was gevallen ging er voor mij een compleet nieuwe wereld open.

Ik was een verhaaltje aan het schrijven voor mijn blog. Buiten scheen de zon en ik had het raam open. Opeens hipte een Indiase brilvogel op de vensterbank en het keek met een schuin oogje naar binnen. 

De vogel is geel met een witachtige grijze buik en een witte oogring. Vanuit mijn ooghoek zag ik hem wel, ondanks dat ik gefocust was op het beeldscherm, want hij valt nogal op met zijn gele verenpak. En dat ik hem hier zag is een zeldzaamheid, want ze komen alleen voor in Aziatische landen.