Vragen

Een vraag die beantwoord is houdt op een vraag te zijn. De ware vragen zijn de vragen die steeds weer opduiken. De vragen waarbij je denkt: was er maar een antwoord dan waren we van die stomme vraag af. Als God alles geschapen heeft. Waarom dient dan kinderkanker of polio? Of heeft kunst een functie?

De vraag die ik heb; waarom mensen doen wat ze doen probeer ik te beantwoordde, althans in mijn hoofd. En door er over te schrijven valt er af en toe per ongeluk een oude vijand in het ravijn, maar we kunnen ook feest vieren zonder dronken te worden, ondertussen fröbel ik maar wat aan met een 123inkt.nl pen in een schriftje van de HEMA met gelinieerde pagina’s en een kaft van kraftpapier, maar vindt het prachtig als iemand mijn verhaaltjes omarmt.

Wat ik meemaak wil ik een plaatsje geven en soms schrijf ik over iemand die ik mooi of sympathiek vind of over een toestand zo rot als een mispel of over een vogeltje, of over een vogeltje. Omdat ik het zo mooi vind dat ze kunnen vliegen, en ook nog een liedje zingen, want wat is er nu leuker dan liedjes zingen onder het vliegen of te kwetteren met z’n allen aan de rand van een bosvennetje. Of een kauwtje wat met zijn vriendjes door de sneeuw stapt. Ook mooi is om af en toe een verhaaltje te schrijven zodat ik een excuus heb om een tekeningetje te maken.

Ondertussen heb ik al zoveel verhaaltjes verteld dat de bodem van mijn moppentrommel bijna in zicht is. Ik heb een heleboel verhaaltjes geschreven. Ze zijn niet allemaal even mooi, maar er zijn een paar bij die heel erg goed zijn. Het is net als bij een schot hagel. Dan raak je altijd wat en wie geen fouten maakt, maakt meestal niets. Ik heb ook een paar leuke tekeningen gemaakt die goed gelukt zijn.

Einstein zei ooit: ‘Logica brengt je van A naar B, maar fantasie brengt je overal.’

Ik lag wat te doezelen. Wordt er gebeld. Ik schrik wakker, pak een doosje NIVEA en neem het dekseltje eraf, houd het potje crème tegen mijn oor. Mijn zoontje neemt de telefoon op en geeft hem aan mij. Ik kan het eerst niet verstaan. De man aan de andere kant van de lijn zegt: ‘U klinkt wat verward.’ Ik zeg: ‘Dat kan wel kloppen, want ik heb een flinke dot handcrème in mijn oor,’ en daarop wordt de verbinding verbroken.