Stedelijk Museum 3

Toen ik op de Grafische MTS in Amsterdam zat van 1973 tot en met 1978 gingen we vaak naar het Stedelijk Museum.

Joseph Beuys is als kunstenaar een leraar. Zijn werken zijn overgebleven na een les die hij heeft gegeven over de kunst. Voor Beuys is kunst niet een statisch voorwerp dat ergens staat opgesteld. Overeenkomstig het leraarschap van Beuys bevatten zijn kunstvoorwerpen veel vormen die op communicatie wijzen: schoolborden waarop met krijt woorden staan geschreven, nummers, abstracte symbolen als een kruis, geometrische vormen, maar ook materialen met een symbolische lading zoals vet, koper & vilt.

Het werk Fettecke in Kartonschachtel is ontstaan door vet in warme vloeibare staat in een schuin gehouden doos te laten lopen en het in een hoek te laten stollen. Daarna is de doos weer recht gezet. Wat overblijft is de herinnering aan een activiteit, waarbij een organisch proces wordt getoond. Dat veranderingsproces is nu weliswaar opgehouden maar in beeld wordt het continu bewaard en levend gehouden. Er ging een wereld voor me open toen ik zag dat Vethoek in een kartonnen doos kunst was, opgesteld in het Stedelijk Museum Amsterdam.

De poster waarop Marcel Duchamp ooit een snorretje schilderde is een van de meest iconische Dada kunstwerken waarmee hij de draak steekt met de gevestigde kunstwereld. Dadaïsme zette zich af tegen de kunst, maakte zelf anti-kunst en stelde daarmee de vraag: ‘Wat is kunst?’ Alles kon opeens kunst zijn bij de Dadaïsten.

Fettecke in Kartonschachtel 1963

Vethoek in kartonnen doos

assemblage

30 x 49 x 30 cm