Een vrouw met donker haar stapt het café ‘Het Witte Huisje’ binnen met een harpoengeweer in haar hand en een schilderij onder haar linkerarm. ‘Zo…’ zegt mijn broer, die haar tegenkwam toen hij naar buiten ging: ’Ben je vandaag op het naaktstrand geweest?’ ‘En jij bent zeker cum laude geslaagd voor de cursus ‘Slap Ouwehoeren.’ ‘Nu je er toch over begint,’ zegt mijn broer, ‘Ik was op weg naar de cursus rietdekken. Maar de cursus ging niet door, want Riet is ziek.’
Troostboek
Mijn vader vertelde ooit dat een oom van hem af en toe bij hun met de mooiste dingen thuis kwam. Die werkte als vuilnisophaalmeneer en hij zei altijd als hij binnen kwam ‘Wat die rijke mensen allemaal weggooien.’ Een locomotief met echte rook en metalen rails en boeken vol met de hand ingekleurde platen. Toen kwam de oorlog en niet veel later de Hongerwinter. De platenboeken verdwenen in de kachel. Nadat ik dit verhaal gehoord had heb ik om mijn vader te troosten een enkel boek met de hand ingekleurd. Een oud boek van Ot en Sien en meteen wat extra tekeningen erin. Toen ik klaar was bleek de prijs van het boek sterk in waarde gedaald.
Oranje Konijntje
Een vriend zei, terwijl hij een konijntje uit eikenhout aan het snijden was voor zijn kleinkind: ‘Ik heb zelf konijnen gefokt. Het konijn werd in de Romeinse tijd eerst gehouden voor het vlees en de vacht, later als gezelschapsdier. De Romeinen hielden het konijn in parkjes met hoge muren. Een fokker uit Drenthe wist tijdens de Tweede Wereldoorlog een oranje konijn te fokken. Zij werden Oranje Konijntjes genoemd, als daad van verzet tegen de bloedige onderdrukking van het buurland Duitsland. De officiële naam is Thrianta. Kijk hier staat het’ en hij wijst in het boek Konijnenrassen, naar een konijn met de naam Thrianta.
‘O ja, met een h, ik schrijf het op’ zei ik. Ik had al geschreven Trianta en dat had hij blijkbaar gezien.
‘Eerst was het ras niet populair en verdween zelfs, totdat het in 1971 weer opdook’, las hij mij voor.
‘Thrianta is een oeroude naam voor Drenthe. Het zijn best wel lieve konijntjes. Ik heb ze zelf ook gefokt,’ zei hij terwijl hij een beetje verliefd voor zich uit kijkt en met zijn wijsvinger zijn navel schoonmaakt.
‘Ze smaken erg lekker.’
De Brommert
Mijn vrouw komt met het volgende verhaal thuis. De advocaat die zij als patiënt op het ziekenhuis heeft klaagt tegen haar dat zijn vrouw zijn motor altijd brommert noemt.
‘Hoe komt dat zo?’ vraagt ze aan de patiënt.
‘Ik zit nu een beetje in een midlifecrisis, maar toen ik nog een praktijk had als advocaat mocht ik de motorclub Hells Angels tot mijn clientèle rekenen. Zij parkeerden hun motoren op mijn stoep zodat het hele trottoir onbegaanbaar was. Klachten van de buren. Dus ik zeg als grapje: ‘Kunt jelui de brommerts weg halen.’ Sloeg zo’n rauwdouwer toch even de helft van mijn tanden en kiezen uit zijn mond met zijn beringde hand, zodat ik opgenomen moest worden in het Radboud ziekenhuis. Nu zegt mijn vrouw steeds als ik de motor buiten heb staan: ‘Zet jij de brommert nog even binnen?’
Koninklijk der Nederlanden
Paspoorten zijn zo moeilijk na te maken dat criminelen hun toevlucht nemen tot een andere methode; de lookalike.
‘Zie jij het verschil tussen een Oost-Afghaan met professionele schmink en een Taiwanees? Ze zijn er heel bedreven in. Het is echt geen kwestie van een opplaksnor en een goedkope pruik. Overigens proberen mensen nog steeds binnen te komen op de ouderwetse manier met een vervals paspoort en sommige paspoorten zijn echt heel slecht.’
Marechaussee Piet wijst naar een stapeltje paspoorten.
‘Alhoewel. Laatst bijvoorbeeld. Een prachtig nagemaakt paspoort - alles klopte, tot de digitale personaliapagina aan toe maar er stond groot; Koninklijk der Nederlanden. Ik vraag aan hem ‘Wie is de grootste Belg en hij antwoordde, ‘Ha, glootste belg Himalaya.’ ‘Dan heb je zo je best gedaan, vergeet je er een woordenboekje bij te pakken. Bijna zonde, als het niet zo was dat we hem anders niet hadden opgepakt’
Haar eerste echte tekenles
Haar eerste echte tekenles kreeg zij op het Rooms Katholiek Meisjes Lyceum in ’s-Gravenhage.
De leraar nam een potje ecoline, schroefde het dekseltje eraf, en weer erop, eraf, erop, en zei bedroefd: ‘Het is niet moeilijk. Kijk maar. Niet duwen, meisjes. Niet trekken. Gewoon schroeven.
Zo! Erop. Eraf.
Doe je best. Morgen ga ik jullie overhoren.’
- Login om te reageren