De directeur van een middelgroot amusementsbedrijf had een sensationeel plan. Het zou mogelijk moeten zijn om met de huidige bezetting eenmaal in de maand, het liefst elk weekend, met een bedrijfsvoertuig tegen een muur op te rijden voor de reuring. De werkplaats had al eens in de fik gestaan en er werd regelmatig met kanons geschoten. Nu moesten we het grootst aanpakken. Het bedrijf moest opgestuwd worden in de vaart der volkeren.
Er was veel onvrede over dit voorstel onder het personeel, maar de directeur verzekerde zijn gevolg dat het publiek het erg spectaculair zou vinden. In een recent onderzoek van een paar jaar geleden was gebleken dat de bezoekers vooral tijdens het weekend meer reuring wilden.
De werknemers waren hier geen voorstander van, aangezien zij de taak kregen om deze nobele taak met gevaar voor eigen leven uit te voeren. Zij twijfelden aan de veiligheid van de inzittenden. Na een tweetal vergaderingen over dit heikele onderwerp, waarbij de directeur voet bij stuk hield, erkende hij dat de bezetting niet overliep van enthousiasme. Hij besefte dat om hier echt een succes van te maken de groep wat groter moest zijn, maar in de toekomst zou dit allemaal veranderen. Planning. Het had alles te maken met planning. Er werden een aantal discussiegroepjes samengesteld om over het voorstel van de directeur te praten.
Naar aanleiding van deze praatsessies kwam naar voren dat het voertuig voorzien moest zijn van airbags, dat de snelheid niet te hoog mocht zijn en dat de muur stabiel genoeg moest zijn, zodat deze niet over het voertuig heen zou storten. De suggestie om het voertuig uit te voeren in de bedrijfskleuren en op te sieren met het bedrijfslogo werd niet aangenomen in verband met de kosten. Bruine cijfers was een ander heet hangijzer van de directeur.
De directeur dacht aan een Volvo, die hij toevallig in bezit had en wel wilde afstaan tegen een gereduceerd bedrag. Niet alleen stond Volvo voor veilig maar er konden ook veel mensen in. Hij had alvast een werkschema gemaakt, maar er geen rekening mee gehouden dat iemand weleens op vakantie ging of ziek werd of door de impact van de klap langdurig ongeschikt zou worden of dat door het verlies van (een) deelnemer(s) van deze crash een ieder een traumatische ervaring rijker zou zijn. De directeur meende dat door een goede planning niets van deze bijzaken de kop zou opsteken. De personeelscheffin stemde hier mee in en de OR groep stelde dat nu niets meer in de weg stond om dit gedurfde plan uit te voeren.
Nadat alles gewikt en gewogen was zou de eerste zaterdag van het nieuwe jaar de spectaculaire actie van start gaan. Het was al bijna een net zo goed idee als de kunstijsbaan van enige jaren geleden, alleen vielen er toen minder slachtoffers.
Al zoekende kwam ik op de site Geen Stijl. Hier was sprake van een verslag van een botsing met een Volvo 940 en een Renault Modus, te zien op het Britse autoprogramma Fifth Gear. Nu is het gebruikelijk om Franse automobielen te demoniseren. Het zijn roestbakken, je rijdt voor lul en je krijgt er niets voor terug, terwijl je met die stalen tanks allemaal geinige dingen kunt uithalen. Dus bleef bij deze crashtest de Volvo fier overeind en dat gaf me toch weer wat vertrouwen in de toekomst en ook bleken de dummy’s het overleeft te hebben. BOEM!
Dit getuigde van enig inzicht van onze leidinggevende die niet veel later vermeldde dat hij lijsttrekker van een politieke club confessionele weggooiers, boeren en wetenschapshaters was geworden. Binnenkort zouden er verkiezingen zijn en met deze stunt zou hij verzekerd zijn van een plekje op het pluche.
Alles leek nu in kannen en kruiken, totdat hij met een nieuwe suggestie kwam om auto’s uit een vliegtuig te gooien. Had hij gezien bij de film Fast & Furious, tijdens de vlucht naar Nieuw-Zeeland op weg naar een werkvakantie samen met zijn vriend.
En inderdaad de eerst volgende keer dat hier sprake van was werden er meer kaartjes dan ooit verkocht. Het was een grandioos succes. Jammer dat het niet doorging, want de directeur kreeg een andere baan.
- Login om te reageren