Paradiso

Ik reed laatst met mijn fiets langs een surfcentrum waar ook een restaurantje bij was en stopte, want ik had trek in koffie, dat zou me opkikkeren. 

Restaurant Paradiso, er was getracht het establishment een Hawaiiaans uiterlijk te geven met twee kunstpalmen. Het was niet gelukt. Ik stapte naar binnen, het was leeg, achterin hoorde ik muziek van de Klisma Hawaiians, dat was lang geleden. De Klisma’s speelde het nummer; ‘Tot ziens, aloha, goodbye’.

De Klisma Hawaiians was een groep die in 1934 werd opgericht door gitarist Billy Klisma. De band bleef tot in de jaren zeventig actief vooral in bejaardencentra en was enorm populair in Duitsland met de hits; Es hängt ein Pferdehalfter an der Wand en Der pfeifende Cowboy. 

Onder een deur zag ik een streep licht. Ik hoorde gestommel van voetstappen. Ze leken me van iemand die op blote voeten liep. Ik deed de klink naar beneden en voelde weerstand. De deur ging open. Een jonge blote vrouw, een meisje nog, keek me aan. Een jaar of 18 schatte ik. ‘Aloha, ik verwacht niemand,’ zei ze. ‘Is het restaurant gesloten?’ vroeg ik terwijl ik gebiologeerd naar haar borsten keek. In haar hand had ze een bloemenkrans. ‘Ja, maar wij zijn wél open,’ vertelde ze me, en wees naar haar collegaatje die achter haar stond en een filtersigaret rookte. 

Uiteindelijk liep ik terug naar mijn fiets. Er parkeerde een zwarte Opel naast. Een man met een koiboihoed op en een Hawaiiaans shirt aan stapte uit. We keken elkaar aan en zeiden niets. Hij kuierde weg, op zoek naar het paradijs, waar ik net vandaan kwam.