Pap, Nog ’n Keer

We voeren op het kolkende water en waren op weg naar een onbewoond eiland. We moesten met onze handen peddelen om weer aan de kant te komen. Of pakte ik een vin van een orka beet, die ons naar huis bracht? Ik weet het niet meer, maar wat ik wel weet is dit:
 
We waren op bezoek bij Ome Klaas en Tante Nel. Met mijn twee kinderen ging ik een stukje varen in zijn kunststof badkuip. We namen plaats. M’n bloedgabbers samen achterop zodat ik ze in de gaten kon houden. Toen ze nog niet zo oud waren en zó groot. Ik ging in het midden zitten op de eikenhouten roeibank. De oudste deed achter het touwtje los en ik de mijne tijdens het instappen. Ik plaatste de riemen in de roeidollen en zei tegen mijn jongens ‘Let nu goed op, dan zal ik voordoen hoe je moet roeien!’
Ik ging er even goed voor zitten, pakte de roeispanen vast en trok in één ruk beiden aan accordeon en doormidden. De vermolmde bladen dreven al gauw weg, terwijl ik met de restanten in mijn handen zat.
De jongens riepen in koor ‘Pap, nog ‘n keer!!!’
We voeren op het kolkende water en waren op weg naar een onbewoond eiland. We moesten met onze handen peddelen om weer aan de kant te komen. Of pakte ik een vin beet van een orka, die ons naar huis bracht? Ik weet het niet meer, maar wat ik wel weet is dit:
Ze vragen me nog weleens of ik het nog ‘n keer wil voordoen ’Pap, kun je het nog ‘n keer voordoen? Nog één keer.’