Klokkenluidster

Mevrouw Beffies uit Den Haag trekt wekelijks aan de bel omdat de lift van de flat het niet doet. Door fribromyalgie (reuma) en longemfyseem is zij slecht ter been en met haar gewicht van 160 kilo is het leven lang niet makkelijk.

Dolblij was mevrouw Beffies, toen zij vier weken geleden eindelijk een andere extra grote scootmobiel kreeg om het leed te verzachten, totdat zij de tekeningen van de nieuwe liften voor de flat nog eens goed bekeek. De ene lift bleek te klein voor haar nieuwe scootmobiel, de andere groot genoeg, maar wordt uitgevoerd met te smalle deuren. De ene wordt al vervangen, maar was sowieso te klein, de andere – die waar mevrouw Beffies gebruik van maakt – is daarna aan de beurt. Hoe nu verder? De eigenaresse van het complex onderzoekt of de lift bredere deuren kan krijgen en voert volgende week ook overleg met zorgpartijen rond mevrouw Beffies.

‘Ja, de veiligheidseisen van tegenwoordig. Ik wist ook niet dat zij een extra grote scootmobiel had, er zijn ondertussen wat dingen veranderd. Ik vrees het ergste, mevrouw Beffies is de enigste die er met haar scootmobiel niet in past.’

‘De enige,’ verbeterde mevrouw Beffies haar. ‘Straks moet ik verhuizen. Ik woon hier heel graag en heb het erg naar mijn zin. De klokkenluidster wordt weer eens bestraft.’

‘Klokkenluidster? Misschien ken je dan in de Notre-Dame gaan wonen’, schamperde de eigenaresse van het complex.

‘Ja, lekker die is onlangs afgebrand’, reageerde mevrouw Beffies gebelgd.

‘Jij heb ook altijd wat te zeuren.’