Jesse Klaver

Het was de dag waarop mijn grootmoeder explodeerde.* Toen de kerncentrale in Borssele inzakte en over zijn kleine en heldhaftige leven een vloed van bloed en razernij en angst uitstortte zat Jesse aan zijn oude bureau van biologisch eikenhout en corrigeerde de drukproef van zijn boek; De Ondergang van GroenLinks.

Eerst zat hij er nog met z’n achten, maar nu zat Jesse alleen, als een pop in een te diepe rookstoel die tot aan de rand versleten was met een groot glas whisky en zijn hand onder zijn kin en dacht, nu zie je hoe het afgelopen is, hoe alles naar de verdoemenis gaat.

*Iain Banks, Het Kraaienpad