IJzerdraad

Bennie IJzerdraad was een vage kennis. Hij repareerde alles met ijzerdraad aan zijn brommer. Op zekere dag werd hij gelanceerd op weg naar zijn werk.

Het ijzerdraad waar hij zijn spatbord mee gerepareerd had bleek de zwakste schakel van zijn brommer. Op het moment dat het spatbord rond zijn voorwiel draaide werd Bennie afgeschoten en meterslang uitgesmeerd over het wegdek. Zo en niet anders kwam Bennie IJzerdraad aan zijn bijnaam.

Nogmaals kwam ik Bennie tegen toen hij voor zijn huis stond. Zijn tuin leek wel een militair oefenterrein. Ik vroeg of de plaatselijke agrariërs met hun tractors door zijn tuintje waren gereden op weg naar Den Haag. Hij zei dat zijn dochtertje van acht het moeras beheerde, die even verderop zandtaartjes aan het maken was. Het was een project van school.

Er stond een houten kruisje overeind in de tuin waar ze haar hamster had begraven. Op het monumentje stond in een kinderlijke rond meisjeshandschrift SUKKEL geschreven. ‘Mama heeft hem opgezogen met de stofzuiger,’ kon ze nog vermelden. Er was verder een voorzichtig begin gemaakt met enig gehark en er lag een zwerfkei, die was op een ochtend aan komen wandelen toen iedereen lag te slapen. Een afgebroken schoffel stond manhaftig overeind in een tuiltje bruine Afrikaantjes. Ik nam afscheid van Bennie IJzerdraad en ik heb hem daarna nooit meer gezien.