Dodelijk ongeluk

Een vissersboot verdween vroeg in de morgen. Na een lange zoektocht met onder meer helikopters, vliegtuigen, reddingsboten en duikers werden de lichamen van drie mannen in de stuurhut gevonden.

Het ongeluk kan veroorzaakt zijn doordat hun net achter een wrak bleef hangen. Op basis van de bewegingen van de vissersboot, gereconstrueerd via de website van marinetraffic.com, is te zien dat het schip een paar keer heen en weer vaart. Het vermoeden bestaat dat de bemanning toch geprobeerd heeft het net los te varen van het wrak. Plotsklaps verscheen er een kruis op de radar: het schip is vergaan.

De verschuivingen op de bodem kunnen er toe leiden dat de ene keer een scheepswrak diep onder een laag zand ligt verborgen en de andere keer aan het bodemoppervlak vrijkomt. Dan vormt het wrak een gevaar voor de vissers. Als een schip dan met een net aan een wrak vast komt te zitten, wordt het als het ware onder water getrokken en is het in een paar seconden afgelopen.

Vissers hebben onderling altijd contact met elkaar waarbij ze ook de riskante punten doorgeven, maar vissen bij scheepswrakken is lucratief omdat juist daar veel vis te vinden is. Wrakken zijn begroeid. Vissen kunnen zich daar goed verschuilen, eten en hebben daar vaak hun broedkamers. Je kunt bij wrakken dus meer vangen, maar dat betekent ook een groter risico.

Al die wrakken opruimen klinkt als een goede oplossing om ongelukken in de toekomst te voorkomen. Naast het feit dat juist die wrakken zorgen voor leven op de zeebodem en van cruciaal belang zijn voor de biodiversiteit, hebben veel wrakken ook cultuurhistorische waarde. Veel van die historisch belangrijke schepen blijven op de zeebodem liggen tot er voldoende techniek, manschappen, geld, maar vooral goede vragen en een plan van aanpak komt.

Sommige wrakken blijven ook liggen omdat ze worden beschouwd als oorlogsgraven. Het wrange is nu net dat mogelijk juist zo’n wrak de vissers fataal is geworden.