Bijna een Sprookje

Svetlana Kutjeseivanov, de eigenaresse, was een en al billen en tieten, met ravenzwart lang haar, een mond als een zeebaars, een klein spleetje tussen haar voortanden, een neus die plastische chirurgie had ondergaan en twee gulzige ogen.

Svetlana was geboren in Stolichnaya, Muledavië in de jaren zeventig in een arm gezin. Al op jeugdige leeftijd moest zij brandhout sprokkelen en bessen verzamelen in het bos op haar blote voetjes. Haar vader was meestal dronken en soms enige tijd werkzaam in de bruinkoolfabriek. Haar moeder was huisvrouw, zoals toentertijd alle vrouwen in die streek, als ze geen liggend beroep uitoefenden. Ze woonden in een plaggenhut. Svetlana had werk gevonden als manicure in een kapsalon. 

Binnen een paar maanden was het haar gelukt met de oude eigenaar te trouwen en had ze de leiding over de salon overgenomen en getransformeerd tot een echte kapperszaak; de inrichting verandert, het lelijke behang eraf getrokken en vervangen door spiegels en marmer. Tevens had zij wasbakken en droogkappen laten plaatsen. Na een paar nachten overgeleverd aan Svetlana overleed haar echtgenoot in bed door een hartinfarct. Algauw had Svetlana meerdere kapsalons in bezit. Tijdens haar reisjes naar Amerika had ze fitnesscentra gezien, waar men zich bezighield met het hele lichaam, van het puntje van je grote teen tot het topje van je kruin. 

Ze was teruggekomen met grootse ideeën die ze onmiddellijk had gerealiseerd. Svetlana had een multi-specialistisch complex voor de verzorging en het welzijn van het lichaam laten bouwen. Ze was schatrijk geworden en ze werd zeer begeerd door vrijgezellen. Maar ze zei dat ze trouw bleef aan de herinneringen aan de oude eigenaar. Svetlana deed ook nog steeds massages die ze zelf bedacht had en uitsluitend na sluitingstijd uitvoerde. Massages die dienden ter revitalisering en stimulering van zeer specifieke organen en waarna je je een paar dagen voelde als Lazarus die uit zijn graf is opgestaan. 

Nu wilde het toeval dat ze Dick Trumpeto behandelde, een bekende rijke zakenman uit Amerika, en toen was haar naturalisatie tot staatsburger van de Verenigde Staten gauw geregeld. Trumpeto had geel haar en een ongezonde oranje tint. Hij was oerlelijk en had een enorme grote bek, maar daarentegen was hij ontzettend rijk en in het bezit van de Trumpeto Tower, een wolkenkrabber van 58 verdiepingen. Dick woonde in het drie verdiepingen tellende penthouse dat bekleed is met marmer en bladgoud en dat was de reden dat de balans zijn kant opviel.

Het stel trouwden en ongeveer een maand later vertelde Trumpeto zijn vrouw, dat hij voor minstens zes weken op reis ging, omdat hij belangrijke zaken moest doen
‘Hier zijn de sleutels waarmee je in alle kamers kunt komen. Dit kleine sleuteltje past op het kleine kamertje aan het einde van de gang op de benedenverdieping. Maar luister nu goed: je mag alles open maken wat je wilt, je mag in alle kamers komen, behalve in dat ene kamertje. Dat verbied ik je ten strengste.’

Svetlana beloofde dat zij niet ongehoorzaam zou zijn en nadat Dick zijn vrouw nog een keer had omhelsd ging hij op reis. Hij was nog niet weg of ze holde de trap af en ze was zo vreselijk nieuwsgierig dat zij bijna over haar eigen voeten struikelde toen zij naar beneden holde. Svetlana pakte het sleuteltje en deed met trillende vingers de deur open. In het schemerlicht zag ze op de met bloed bevlekte vloer zes lijken liggen. Zes vrouwen met wie haar man was getrouwd en die hij één voor één had vermoord. Svetlana dacht dat zij het van angst zou besterven en het sleuteltje, dat zij uit het slot had getrokken, viel uit haar hand en kleurde bloedrood. Ze waste het kleinood en boende met zeep en met zand, maar het bloed ging er niet af. Het sleuteltje was namelijk betoverd en het zou haar niet lukken het weer schoon te krijgen.

Trumpeto keerde eerder terug van zijn reis dan verwacht en de volgende dag vroeg hij zijn vrouw naar de sleutels. Zij gaf hem het rode sleuteltje meteen, en haar hand beefde zo, dat hij gemakkelijk kon raden wat er was gebeurd. ‘Ik weet nu dat je in het kleine kamertje bent geweest wat ik jou uitdrukkelijk had verboden.’ Bij die woorden wierp de vrouw zich aan de voeten van haar echtgenoot. Zij huilde en smeekte om genade, maar het hart van Trumpeto was harder dan steen. ‘Maak je gereed om te sterven, zei hij. ‘Het zal niet lang meer duren.’

Zij keek hem met haar betraande ogen aan en op dat moment sloeg hij met zijn grote zwaard haar hoofd af, wat druipend van het bloed over de grond rolde. Haar zus Anne die ze had uitgenodigd, voor een aantal dagen tijdens zijn afwezigheid, was drank- en drugsverslaafd en kwam niet opdagen. De twee broers van Svetlana die beiden politieagent waren, en haar zouden redden zoals het in een sprookje betaamd, konden haar niet bereiken omdat de boeren aan het demonstreren waren en met balen brandende stro, pallets, stront, asbest en tractorbanden op de wegen het verkeer hadden ontregeld, zodat ze strandden in een file op weg naar hun zuster die onlangs getrouwd was en nu lag leeg te bloeden op de 58ste verdieping.