Bard 6

Opeens kwamen de rondleiders de werkplaats binnen. ‘Sorry heren’ en Bard zette gauw de schuurmachine aan, terwijl Koosje bezig was met een krabber de oude verflaag van een fraai gesneden guirlande af te halen.

Ondertussen werd het twaalf uur en tijd voor de pauze in de kantine, waar het onder leiding van Jannie en Ingrid prima vertoeven was. Eerder had de vorige directeur de gedetacheerde leermeesters een poot uit willen draaien en bovenmatig veel geld gevraagd voor de genoten consumpties. Gelukkig was die tijd al lang achter de rug en genoot Bard nu van twee wel verdiende bruine boterhammen dik belegd met rookvlees en kaas en nog een kopje Cup-a-Soup toe.

Alhoewel hij liever een pistoletje had met gerookte zalm, plakjes ei, wasabimayonaise, wat verstrooide pijnboompitjes en dat op een bedje van rucola. Of anders een vers gebakken saucijzenbroodje uit de oven. Hoe voorzichtig je dan ook bent tijdens het nuttige van zoiets lekkers, tenslotte zitten je kleren onder een vlies van schilfers gebakken deeg. Of gewoon een kopje groentesoep met van die fijne gehaktballetjes en lettervermicelli. Ooit, je zult het geloven of niet, dreef zijn volledige naam in zijn bord soep rond en hoe vaak hij ook van deze delicatesse heeft mogen genieten nimmer gebeurde hetzelfde. Wel een keer het winnende nummer van de Staatloterij, maar in de verkeerde volgorde.

Onderwijl hadden de vrijwilligers een hooglopende discussie. Er was een nieuwe regeling waarin vrijwilligers met een docentenopleiding 50 euro kregen voor elke rondleiding, dit in tegenstelling tot de andere vrijwilligers die niet gediplomeerd waren.

‘Kom Bard, tijd voor de tweede ronde,‘ zei hij hardop en hij ging weer aan het werk, nadat de pauze om was, terwijl de meeste deelnemers en stagiaires nog bezig waren met de nazit. Hij stapte de houtzagerij binnen waar twee vrijwilligers werkten aan de kozijnen van het schip en ook nu weer was de afzuiginstallatie boordevol gezogen omdat menigeen te beroerd was om de zakken te legen. Maar wat hij ook zag waren de oorkappen, van een zeer irritante leermeester, die hij kon herkennen aan de kleur mosterdgas groen. Even kon hij zich bijna niet beheersen en was genegen met een vuistje ofwel moker met een massief stalen kop van wel 1500 gram deze gehoorbescherming een nieuwe bestemming te geven, zodat ze zich mocht voegen bij de plasticsoep die in de oceanen dreef, wat een groot probleem geeft voor het milieu en de toekomst van de aarde, en dat weerhield hem in zekere zin.

Na een praatje met beide vrijwilligers stapte Bard de houtzagerij uit en ging op weg naar de schroeven- en spijkercontainer en begon zachtjes voor zich uit te zingen en allengs harder en harder en dit keer het liedje De Zusters Karamazov van Drs. P. ‘Terwijl de kater sliep en de pendule liep en de kanarie sprak: “Tjiep tsjiep tjiep tjiep”.

Gevolgd door een Sinterklaasje liedje omdat het binnenkort toch bijna pakjesavond was. ‘Daar hoog in de bergen daar woont Sinterklaas en die veegt zijn reet af met Zwitserse kaas. En twee huizen verder daar woont tante Sjaan, en die…

Wordt vervolgd