Allemensen

Bert kon niet meer. Zijn keel was rauw en het zware boek trilde in zijn handen, omdat hij het zo ver van zich vandaan moest houden om het nog te kunnen lezen. Binnenkort maar weer aan een nieuwe leesbril met sterkere glazen.

Elke vierkante centimeter van de kamer was bedekt met meubelstukken. Stoelen stonden op banken die op tafels lagen, spiegels bijna zo hoog als de deur stonden in stapels met de achterkanten tegen de wanden te spiegelen en legden eindloze heuvellandschappen aan van tafels en stoelen met hun poten in de lucht, eettafels, dressoirs, ladekasten, nog meer spiegels, lege boekenkasten, wasbakken en klerenkasten. Een tweepersoonsbed, keurig opgemaakt, met aan het hoofdeinde de lakens terug geslagen, stond op een eettafel op een andere tafel; er waren elektrische lampen en lampenkappen, schotels en vazen, wc-potten en wasbakken, alles opgestapeld in de fauteuils bovenop kasten en tafels en bedden, tot aan het plafond. Het enige raam, dat uitzag op de straat, was nog net te zien tussen de gebogen poten van bijzettafels die op hun kop lagen. De wanden achter de staande spiegels waren overladen met schilderijen en lijsten voor schilderijen.

Meneer Allingham klom de kamer binnen en was verdwenen. ‘Spring d’r in jongen.’ Zijn stem kwam van achter een hoge keukenkast waarover kleden hingen. En terwijl hij erover klom kon Samuel hem beneden zien zitten op een stoel op een bank, gemakkelijk achteroverleunend, zijn elleboog op de schouder van een standbeeld. ‘Het is  jammer dat we hier niet kunnen koken,’ zei meneer Allingham ‘want ik kom om van de fornuizen.’

‘Anita?’ zei Bert zachtjes en keek naar de liggende figuur in de driezitsbank. ‘Zullen we morgen, nu in deze coronatijd … Verrek.’ Zij sliep! Hij keek naar de klok. Vijf voor twaalf. Allemensen, misschien zat hij al een uur slechts de planten voor te lezen uit een verhaal van Dylan Thomas, zijn lievelingsschrijver. Terwijl hij toch al bekaf was. En zeker vandaag. Toen stond ie voorzichtig op. Zijn been sliep al en dan moet je oppassen dat het niet door een schielijke beweging afbreekt. Hij maakte haar voorzichtig wakker en samen gingen ze naar bed.