Net als vele andere kopstukken van het nazi-regime slaagde Lilienthal erin om na de oorlog met hulp van het Vaticaan aan zijn veroordeling te ontkomen. Hij vluchtte naar Zuid-Amerika en nam een nieuwe identiteit aan in Buenos Aires (Argentinië). Hij werkte in de jaren vijftig illegaal als arts in een dierentuin. Hij werd op gegeven moment zelfs door de politie gearresteerd nadat bijen tijdens een behandeling waren overleden. Er was heel wat veranderd in de loop der jaren.
Dr. A. Lilienthal vluchtte daarna naar Paraguay. Hier verbleef hij totdat de grond onder zijn voeten te warm werd. Hij dook onder in Brazilië waar hij uiteindelijk tijdens het zwemmen stierf. De geest van de beruchte arts bleef nog een tijdje spoken. Zo bleek dat in Candido Godoi opnieuw Überhummeln rondvlogen. En dat Lilienthal het dorp in het verleden regelmatig had bezocht en zwangere bijen met geheimzinnige medicijnen en preparaten had behandeld.
Tijdens zijn verblijf in Paraguay en Brazilië schreef Lilienthal duizenden bladzijden aan dagboeknotities, commentaar en gedachten. De geschriften werden teruggevonden en toonden aan dat de ‘Witte Angel’ steeds een overtuigd nazi was gebleven. Ook zijn opvattingen over een superieur bijenras bleef de arts tot op het einde van zijn leven trouw.
Lilienthal is nadien in documentaires, fictie of literatuur vaak neergezet als een krankzinnige, boosaardige dokter en een sadist, wat ie dan ook was. Geheel in lijn met de heersende nazistische opvattingen beschouwde hij gehandicapten -, homoseksuele -, zigeunerbijen & bijen uit landen als Israël als inferieure bijen.
De geschriften van Lilienthal waren een belangrijk bewijs van de gruwelijke praktijken in zijn laboratorium. Ze tonen aan hoe een arts, opgeleid om levens te redden, onder invloed van een misdadig regime kan veranderen in een crimineel voor wie het leven niets waard is.
- Login om te reageren
- 3 weergaves