Op woensdag om 11.30 had ik een bespreking met mijn directeur die met zijn been trok en voor me liep naar zijn kamer. Ik zou binnenkort stoppen met mijn werk. Vervroegd pensioen.
Ik vroeg of er teveel spanning op zijn been stond of dat hij werk had bij The Ministry of Silly Walks. De sketch van Monty Python waar het draait om een ambtenaar (John Cleese) van een fictief Brits departement dat toezicht houdt op de ontwikkeling en subsidiëring van silly walks. Ik imiteerde een raar loopje ter illustratie en hij ook en zo liepen we samen naar de stoelen aan de vergadertafel in zijn kantoor.
We gaan zitten. ‘Nee,’ zei hij, ‘ik heb altijd gevoetbald en toen stond ik op een polletje tijdens een wedstrijd, na nog een rotschop was mijn knie kapot. De dokter had nog nooit zo’n ravage gezien. Ik speelde ooit bij een voetbalclub, maar kreeg geen speelminuten omdat er drie broers in het elftal zaten die de trainer niet wilde wisselen.’ Mijn directeur, die toen nog gewoon een begenadigd veel scorende spits was, als ik zijn woorden mag geloven en waarom zou ik daaraan twijfelen, had tegen de trainer gezegd: ‘Dan speel ik ook niet meer in dit elftal.’ Hij was veel beter, maar kreeg niet de kans dit te etaleren. Toen hij in de kantine zat van de voetbalclub en zijn tweede biertje aan zijn mond zette merkte de trainer hem op tijdens de wedstrijd. ’Wat doe jij hier?’ ’Nou ik heb je toch verteld dat ik niet meer voor je speel.’ Dit was een belangrijke wedstrijd en de trainer beloofde hem dat hij in de tweede helft mocht spelen. Eenmaal aan de bal schoot hij ze er alle vijf in en werd de wedstrijd met 5 - 0 gewonnen.
Hij zou bij VVV kunnen spelen, een Nederlandse ploeg uit Venlo die in de Eredivisie speelt, totdat die vernietigende schop tegen zijn knie zijn carrière in de kiem smoorde. Ze hebben hem nog uitgenodigd voor een afscheidswedstrijd als clubicoon, voor de club waar hij als laatst had gespeeld. Zijn kinderen hadden hem nog nooit zien spelen en zijn oud-trainer zei: ‘Je hoeft niet te lopen, alleen maar scoren’ en dat deed ie. Ze speelden 3-3 gelijk, maar alle drie doelpunten waren van hem. Waarvan één vanaf de middenlijn en een ander waar hij bekend om stond; een schijnbeweging met links en scoren met rechts in de korte hoek. Hij is tweebenig en het is net als zwemmen dat verleer je nooit.
Ik vroeg hem in verband met al dat blessureleed: ‘Wie was nou je ergste tegenstander’, en lachend zei hij: ‘Mijn ex-vrouw.’
- Login om te reageren