Vijf Bange Dagen

Daar lagen we dan in de Grebbelinie, mei 1940. Heldhaftig hielden we stand met onze oude verroeste achteromladers uit het jaar kruik. Onderwijl plezierden de dienstdoende generaals zich in hun bed.

Om ons heen hoorden we droge knallen. En alsof het niet erg genoeg was, er waren zelfs Duitsers die uit bomen op ons schoten en handgranaten gooiden. 

Koningin Wilhelmina zou er graag bij willen zijn, maar ze had een belangrijke afspraak in London. Parachutisten dalen naar benee. Enorme rookwolken stegen op. Stuka’s doken uit de blauwe hemel en suisden huilend neer. Mijn veldfles was leeg. Ik stak hem omhoog. Iemand pakte hem aan om uit te drinken. Toen er niets in bleek te zitten wierp hij hem weg en omhoog in de richting van de Duitsers, die aan de andere kant van de heuvel lagen. Ze schoten mijn veldfles tot een gatenkaas, alsof ze op de kermis waren. Toen ze de veldfles weer mijn kant opgooiden bleek dat ze het symbool van hun hakenkruis erin hadden geschoten. Ze waren beslist onoverwinnelijk.

De Duitsers lagen zo dichtbij dat ik een van hen hoorde schreeuwen ‘Achtung, do sind die verdammten Höllander, Unterundüberstürmbahnführer.’ Ik keek op zijn polshorloge. Het werd steeds later. De elektriciteitsdraden lagen als slierten zwarte spaghetti over de weg tussen kapot geschoten bomen en boerderijen. Ik kan er wel een erg lang verhaal van maken, maar het duurde echter een paar dagen, totdat de Duitsers Rotterdam plat hadden gebombardeerd.

In de vroege ochtend van 10 mei 1940 vielen Duitse troepen Nederland binnen en betekende het begin van de Tweede Wereldoorlog. Het Nederlandse leger was onvoldoende voorbereid op een inval en werd in enkele dagen onder de voet gelopen. Na het bombardement op Rotterdam gaf Nederland zich na vijf bange dagen over op 15 mei.