Verjaardag Van Mijn Vader

’s Avonds kwam de familie van mijn vader op zijn verjaardag wat eerder en nam dan plaats op de stoelen en de banken. Voor de familie van mijn moeder was dan alleen nog plaats aan de eettafel. Maar ’s middags kwam meneer Ad Rem op bezoek.
 
Ad Rem was voor de oorlog op de fiets naar Spanje gegaan op zich aan te sluiten bij de Internationale Brigade, die vocht in de Spaanse Burgeroorlog tegen Franco, maar hij was niet verder gekomen dan Lille, België. Na een paar maanden kwam hij terug naar Nederland. Hij begon het gesprek altijd over zijn fietstocht.
 
‘Goh ik weet nog dat ik op de fiets zat naar Spanje. Wat had ik het slecht! Koud. Niks geen eten. Niks geen drinken ook. Nou, dan heb ik het nu wel een stuk beter,’ zei Ad en zette zijn lege bierglas op tafel en pakte nog een paar sigaretten uit het glas wat op tafel stond. Hij stak er een op en deed de rest in zijn binnenzak van zijn colbertjasje. Ad liet aan ons zien hoe je moest salueren en in het begin ging hij ook een stukje marcheren in de huiskamer. Als hij binnen kwam zei hij ‘Buenoz diaz’. En elke keer als hij een biertje kreeg zei hij ‘Cerveza’. Na zijn eerste flesje begon hij het laatste nieuws door te nemen met mijn vader die in de gemeenteraad zat en later wethouder van Wormerveer en Zaanstad werd.

‘In Engeland hebben ze muntstukken van een pond en soms wel zwaarder, daar heb je speciale tassen voor nodig. Als je daar iets betaald en je krijgt een paar kilo aan munten terug als wisselgeld moet je eerst naar huis en dan pas kun je verder boodschappen doen. Verschrikkelijk.’ ‘Zeker zoals jij, als je al last hebt van je rug,’ zei mijn vader en gaf hem een nieuw flesje.

Toen zijn tweede flesje leeg was en hij niets meer kreeg werd Ad wat zeurderig en wilde mijn vaders verzetsherdenkingskruis zien. Deze Nederlandse onderscheiding is bestemd voor deelnemers aan het verzet tegen de bezetters van Nederlands grondgebied in de Tweede Wereldoorlog. Het is een vierarmig zilveren kruis. Op de horizontale arm is de tekst ‘DE TYRANNY VERDRYVEN’ te lezen. De daarboven afgebeelde Koningskroon staat voor de verbondenheid van het verzet met het Koningshuis, waarmee worden de warme gevoelens bedoelt die men koestert met Koningin Wilhelmina, die veilig in Engeland zat om radiopraatjes te houden. En de rest van de familie, die zich in Canada schuil hield, om het Koninklijke gezin voor een onzekere toekomst te behoeden. De keerzijde van de medaille, want alles heeft een keerzijde, vertoond in het midden de Nederlandse leeuw. Het lint heeft aan de linkerzijde drie banen in de kleuren rood, wit, blauw van en aan de rechterzijde de kleur oranje. Aan weerzijde is een zwarte baan, welke de duisternis en rouw symboliseerde die de Moffen over de Nederlands bevolking deden neerdalen. Mijn vader wilde zijn verzetskruis niet aan Ad laten zien, als hij al wist waar hij het doosje met het kruis had opgeborgen. Ad begreep het en dronk het allerlaatste restje uit zijn bierglas. Hij stond op, nadat hij eerst nog wat sigaretten van tafel weggenomen had, pakte zijn fiets en reed weg. ‘Adiós.’
Mijn moeder zei ‘Wat zie je toch in die man?’
‘Ach, ieder mens maakt fouten.’