Sprookje

Sprookjesprins

Lieve jongens en meisjes! Nu moeten jullie toch eens horen wat er een keer gebeurd is. Er was eens in een heel ver land een meisje dat ontzettend brutaal was. Ze was ook erg ondeugend en stout en hielp nooit haar moeder eens bij het inruimen van de afwasmachine.

Ja, beste jongens en meisjes, ik ben het met jullie eens dat het helemaal geen lief meisje was. Maar... ze was wel erg mooi en ze had een heel uitdagend, fijn & stout meisjeskontje.

Vaak als ze zich verveelde pakte ze haar gouden bal en ging bij de vijver spelen. Op een dag ging het goed mis en haar speelgoed viel in het water en zonk naar de bodem. Een kikker hoorde het meisje huilen en beloofde haar te helpen, maar dan moest ze wel zijn vriendinnetje worden. Het meisje stemde toe. De kikker dook vanaf de kant de vijver in en diepte de gouden bal omhoog.

De kikker wilde iets van het meisje, maar zij moest niets van hem hebben. Ze vond de kikker dik, hij stonk naar bier en had allemaal grote bruine tanden. Het meisje zei dus tegen de kikker: ‘Ga weg, vieze kikker!’ Jullie snappen wel dat onze kikker daar erg verdrietig van werd. Wat ik bijna vergeten was om te vertellen; het meisje had ook tegen de kikker gezegd: ‘Je bent een beetje dom.’

Het meisje rende hard weg naar huis. Ze vergat de kikker, maar de volgende ochtend stond ie voor de deur. De vader van het meisje die open deed was ook niet helemaal fris, want in de tijd dat zijn vriendje president van het land was werden er onder zijn bewind ruim 30.000 mensen gruwelijk vermoord. Hij zei echter tegen zijn dochtertje: ‘Wat je beloofd hebt moet je doen’.

De kikker zei tegen het meisje: ‘Nu moet je me een kusje geven, want dat doen vriendjes.’ Jullie hebben allemaal vast wel eens een chocolade kikker gehad, gewikkeld in zilverpapier met een zachte fondantvulling. Maar dit was nu eens heel andere koek, wat jullie. Toen het meisje de kikker een kusje gaf veranderde hij in een heuse prins. Echt waar.

Snel daarop trouwden ze en leefden nog lang in grote welstand.