Oene

Oene, ik had hem lange tijd niet gezien. Ik sprak hem aan op de Herengracht. Hij had een goedlopend advocatenkantoor, maar zelf liep hij niet meer zo best.

Hij was ermee gestopt vertelde hij, omdat zijn gezondheid niet meer zo goed is. ‘Ik heb altijd het motto gehad,’ en hij gaat met zijn vinger omhoog ‘dat ieder mens zonder aanzien des persoons recht heeft op juridische bijstand. En dus ook de verkrachter en de seriemoordenaar, om maar wat te noemen. Dat leverde niet alleen bedreigingen op maar ook een aantal stenen door de beglazing van mijn woonst.’ Dat was zo’n beetje het riedeltje wat hij altijd vertelde en nu ook weer.

Hij verdedigde jarenlang de grootste aso’s: huisjesmelker prins Bernhard (die met die bril), die kleine bolle crematoriumondernemer en voormalig voorzitter van de VVD Henry K. en die kale minister, die zich niet hield aan de coronamaatregelen.

‘Wat loop je moeilijk Oene?’ ‘Laatst hadden we een feestje met een paar borrels te veel. Ik spring achterop de fiets bij een vriend. Door een oneffenheid in de weg verliest mijn vriend zijn evenwicht, waardoor we achterover vallen. Hij met zijn 120 kilo over me heen. Toen ik opkeek wezen de punten van mijn schoenen de andere kant op. De chirurg zei: ‘Dit letsel heb je normaal gesproken als je uit een vliegtuig springt en je parachute weigert.’ Ik moest tien weken plat liggen en sinds die tijd gaat het niet goed met me.’ Ik zeg: ‘Ik ben vroeger veel en vaak op school gepest. Veel geslagen ook. Soms tot bloedens toe.’ (Werkt altijd om van die zeurverhalen af te komen.)

Hij: ‘Nou dan ga ik maar weer,’ en ik zie hem weglopen met dat loopje van Donald Duck. Toch wel zielig.