Nog Even Dit

Ik was in het arbeidsbureau van Lelystad voor werk. Het was mijn beurt voor een beetje geluk, niet veel maar een beetje.

Het was waar dat ik niet veel ambitie meer had, na mijn ervaring met de grootste klootzak die ik ooit in mijn leven heb ontmoet. En toch zou er ook werk moeten zijn voor mensen zonder ambitie. Ik bedoel beter werk dan wat ze gewoonlijk geven.
 
Hoe kan je nou in hemelsnaam plezier beleven aan een dag waarop je eerst van kwart voor zes door de wekker wordt wakker gemaakt, dan uit je bed kruipt, je aankleed, schijt, pist, je tanden poetst, je eten met moeite naar binnen werkt, je haar kamt en tenslotte door het verkeer worstelt om ergens naar toe gaat waar je voornamelijk veel geld verdiend voor iemand anders en dat je daar bovendien dankbaar voor moet zijn om dit te mogen doen.
 
Ze konden me op het arbeidsbureau niet helpen, zoals zo vaak. Ik ging bij de Bataviawerf langs en vroeg of ik een opleiding kon volgen voor beeldsnijder. Ik heb hier met heel veel plezier van 1993 tot en met 1995  aan het VOC schip Batavia mogen werken onder de bezielende leiding van Cees van Soestbergen.
 
Het beeldsnijwerk van de Batavia is tussen 1988 en 1995 ontworpen en grotendeels uitgevoerd onder leiding van Cees van Soestbergen.