Floor (33) heeft een bijstandsuitkering en zit sinds kort in de schuldsanering. Haar zoon Nacho (15) gaat naar speciaal onderwijs, onder andere vanwege ADHD.
Nacho: ‘Ik zou echt heel graag op paardrijden willen. Maar dat kunnen we niet betalen. Ik zit op geen enkele sport. Ook zou ik wel een tablet of een telefoon willen.’ Nacho vertelt verder: ‘Andere kinderen hebben een Playstation, en een I-Phone; wij hebben niet eens een tv. Ik vind het best kut dat het allemaal niet kan. Vakantie mis ik ook wel; ik ben nog nooit met mijn moeder op vakantie geweest. Eén keer met de buurtvereniging naar de speeltuin hier om de hoek. Alleen tegen mijn vrienden vertel ik dat we daar helemaal geen geld voor hebben, maar ik heb ook geen vrienden. Zakgeld krijg ik niet. Ik ben altijd thuis. Kleren krijg ik van mijn tante. Speelgoed krijg ik weleens van vrienden van mijn moeder, die blijven slapen. Soms zijn dat hele kinderachtige spullen. Laatst heb ik een plastic speelgoedhandgranaat gekregen. Wat kan je daar mee doen. Enkel maar weggooien. Alleen als het echt nodig is, krijg ik iets nieuws; schoenen, sokken of ondergoed - en dan gaan we naar de aller goedkoopste winkel. Dat vind ik echt niet supervet of tof. We hebben geen geld en anders koopt mijn moeder er wel wiet voor, want ze heeft het erg moeilijk, zegt ze. Sinds een paar weken gaan we naar de voedselbank. Ik ben blij dat we het krijgen, maar het voelt niet fijn, want je wordt er met de nek aangekeken.’
Toen ik hem vroeg wat hij later wilde worden zei hij ‘Raketgeleerde. Vind ik een tof beroep.’
- Login om te reageren