Jimi Hendrix neuriet ‘A merman I schould turn to be,’ iets van vroeger. De geur van koffie en krakelingen. Een bromvlieg die nieuwsgierig naar mijn wiebelende blote teen wentelt. De datumaanduiding van een polshorloge.
Twee citroenvlinders die van bloem naar bloem dwarrelen. Een ruimteschip hoog boven de blauwe lucht die een spoor trekt door de hemel. Wie zitten daar in? Wat denken zij? Hoe bang zijn zij? Iemand verderop maait het gras. Een lichte bries komt van het land. Een wesp nestelt zich in een dilatatienaad. Een boze hond blaft schor. Een Pruisisch blauwe libelle scheert zachtjes over het water. Een hagedis vlucht voor een andere hagedis. Een oude haan kraait Goedemorgen de ganse dag. Een vrouw smeert zonnebrand op mijn hoofd en een veegje op mijn neus. Opeens wordt het razend stil en hoor ik bloemen groeien. Ik wordt ingehaald door een jonge vrouw op een oude fiets met een mobieltje in haar hand. Ze rijdt ontzettend snel zonder zichtbare inspanning. Ze heeft lang haar tot op het einde van rug en het begin van haar billen. Mooie rode jas met wapperende panden boven fantastische in zwarte kousen gestoken benen en naaldhakken. In minder dan geen tijd is ze uit het gezicht verdwenen. Een vriend zegt ‘En toen werd je wakker.’
Als ik wakker word ligt ze in mijn bed. Prachtig mooi haar, en bruine ogen. Ik druk mijn lippen op haar mond en proef haar tong. Een gloed trekt door mijn lijf en ik wil dat het nooit meer op zou houden en dat deed het ook niet.
Weet de boom dat hij groeit. Weet de steen dat hij daar ligt. Weet de bloem dat hij bloeit. Weet de hond dat hij blaft. De poes dat hij spint. Weet de parel dat ze hoendert en het paard dat ze hinnikt, de pot dat zij vist. Weten de dingen dat ze dingen zijn. Als iets heeft plaats gevonden is dat voor eeuwig.
- Login om te reageren