De Monarchvlinder

De monarchvlinder was uitgenodigd bij de haan voor een hapje en een drankje. 

Nadat de haan en de monarchvlinder ieder een kom Thaise kokos soep met knapperige groenten, garnalen, koriander en limoen en een kom pompoen soep met gegrilde kip, bospeen en geroosterde pompoenpitten op hadden, ditmaal geserveerd met boeren Oberlander donkerbruin volkoren brood met carpaccio, truffel mayonaise, Parmezaan, spekjes en tomaten salsa, namen ze allebei een bord met gerookte zalm, zoet zure groenten en wasabi mayonaise en ook nog een gegrilde kippendij met Oosterse saus, gebakken champignons en ingelegde groente en wat oesters en ieder een half dozijn kwekkenboom kroketten met mosterd en frietjes met mayonaise en ze dronken daar een stevig wijntje bij. Als toetje een sorbet met aardbeien ijs en vers fruit toe en later nog een lekker kopje koffie, maar dan zonder een koekje.

‘Ik heb ook nog een mooi flesje whisky. Zal ik dat maar bewaren?’ zei de haan. ‘Dat is goed,’ zei de monarchvlinder. Ze konden zich niet goed meer verroeren en keken langdurig naar het plafond boven hun hoofd. Maar na een uur vroeg de monarchvlinder: ‘Uit welk land komt die fles whisky?’ ‘Uit Japan,’ zei de haan. ‘Ja,’ zei de monarchvlinder, ‘best wel gevaarlijk, dan kun je het beter bewaren.’ De haan knikte. ‘Heb je die fles al lang?’ vroeg de monarchvlinder. ‘Tamelijk,’ zei de haan.‘ ’Hoe lang bewaar je zo’n fles meestal,’ vroeg de monarchvlinder. ‘Dat ligt er aan,’ zei de haan. ‘Ik bewaar zo’n fles nooit lang,’ zei de monarchvlinder. Even zweeg hij en zei toen: ‘Maar dat zegt natuurlijk niets.’

Even later vroeg de monarchvlinder wat voor whisky het was, en weer later waarom de haan het eigenlijk wilde bewaren en voor wat voor gelegenheid.’ Dat weet ik niet,’ zei de haan. ‘Vind je dat raar?’ ’Ja, eigenlijk wel,’ zei de monarchvlinder, het heeft iets raadselachtigs. Niet veel later vroeg de monarchvlinder of hij de fles mocht zien. De haan haalde het tevoorschijn. De monarchvlinder bekeek de fles langdurig en knikte veel betekenend. 

‘Het is een gevaarlijke fles,’ zei de monarchvlinder. ‘Een heel gevaarlijk fles. Dat kan je wel zien. We moeten de fles óf nu leeg drinken óf zo goed opbergen dat we het vergeten. Anders delven we het onderspit.’ ‘Het onderspit?’ vroeg de haan. ‘Ja,’ zei de monarchvlinder. ‘Zo heet dat. Het onderspit.’ En hij keek heel ernstig en bezorgd.

De fles whisky zó goed opbergen dat beiden het zouden vergeten – dat was onmogelijk, meenden de haan en de monarchvlinder. En dus maakte haan de fles open en bediende de monarchvlinder en schonk ook zijn eigen glas vol, en toen de glazen leeg waren namen ze er weer wat whisky, totdat de fles leeg was. Pas daarna voelden zij zich veilig en senang.