Dansschool

Ik was het al weer bijna vergeten, maar ik heb ooit op een dansschool gezeten in Wormerveer, waar we les kregen van meneer en mevrouw Bruin.

Hij bestierde samen met zijn vrouw de dansschool waar wij trachtten de verschillende dansstijlen onder de knie te krijgen zoals; Engelse wals, tango, quickstep en het toppunt van ellende de Weense wals, die tot de ballroomdansen worden gerekend, destijds toen ik nog maar pas op de middelbare school zat.  

De avonden op de dansschool begonnen met een dansdemonstratie van de dansschooleigenaar en zijn vrouw. Hier was het mooiste meisje waar ik geen woord mee sprak, maar wel mocht vast houden tijdens de dans en ik was stapelverliefd. Ik weet niet of ik de hele week verliefd op haar was, maar in ieder geval op de dansavonden. Als ik aan mijn eenzame tocht begon over de dansvloer die mij naar de overkant voerde waar de meisjes op een rij stonden te wachten moest ik altijd haast maken, anders stond er reeds een jongetje voor haar neus en moest ik een ander uitzoeken.

Het was een zaal met een heleboel meisjes, maar ik weet alleen het dansechtpaar, het mooiste meisje, en twee vrienden waarvan één steeds weer voorbij kwam en een raar gezicht trok of net deed alsof hij twee enorme borsten in zijn handen had of z’n eigen lul, achter de rug van zijn danspartner. Ik was nog geen 16 jaar, maar we gingen na afloop toch naar het naastgelegen café. We dronken een biertje aan de bar voor de kassa waar we in het decolleté van Nel konden kijken, als zij zich voorover boog om de kassalade open te trekken. Hier was ook de bareigenaar die het verhaal had verteld dat hij het puntje van zijn lul had verbrand aan de kachel, toen hij het bed uitstapte waar hij samen met Nel de nacht had doorgebracht.

Ik dronk altijd maar één biertje en ging met een mond vol kauwgum voor een frisse adem naar huis. Totdat mijn neef die ook in de kroeg was vertelde dat hij mijn vader had gesproken, en dat ik nog wel een paar biertjes mocht die hij betaalde. Dat van mijn vader was niet waar bemerkte ik toen ik mijn fiets in de heg parkeerde en de huiskamer binnen struikelde, waar mijn vader, samen met mijn moeder en visite, een spelletje klaverjassen aan het spelen was.

Dat meisje heb ik nog weleens gezien op het moment dat ik de muziekwinkel op de Zaanweg uitstapte en zij naar binnen. Ik stond erbij, met een papieren exemplaar van de top 40 hitlijst in mijn hand, als de vrouw van Lot, nadat ze Sodom had verlaten en ondanks het verbod toch achterom keek.