Ik zag een brede rivier traag door oneindig laagland gaan en ik reed er naast op de blauwe racefiets van m’n vader. Het vlaggetje ‘Stop de Neutronenbom’, vastgebonden aan de kabel van mijn knijprem, wapperde lekker in de wind.
Het water kabbelde tussen het riet en de kikkers kwaakten dat het een lieve lust was. Op sommige plekken zag het wit van de webjes, die de trechterspinnen hadden geweven. De wateraardbei liet zich gelukkig ook zien, evenals de koningsvarens en de holpijpen. In de verte stonden de roomwit-zwart gekleurde koeien in het weiland te grazen. Als een koe genoeg had gegeten ging zij op een rustig plekje liggen herkauwen. Ik hoor het mijn leraar nog opsommen: ‘Een koe heeft vier magen.’
Plotseling schoof tussen de graspollen een periscoop van een duikboot omhoog. Vervolgens een bruin bellenspoor wat een rechte lijn beschreef naar het groepje koeien. Toen ik dit zag stapte ik vol verbazing van mijn racefiets. Een lichtflits, de explosie en het geluid van de ontploffing. Een zuil van gras en modder spoot omhoog. De koe zonk onmiddellijk door het grasoppervlak, dat zich sloot in steeds wijder uitlopende kringen. Nog eenmaal worstelde het rund zich boven het kabbelende weiland. Een hartverscheurend geloei verstilde uit het wegzakkende koeienlijf. De koe verdronk op weg naar de bodem van het oneindige. De overgebleven runderen keken om zich heen, gingen verder met leven en aten van het golvende gras.
Nogmaals een enorme ontploffing, een nieuwe uitbarsting van vuur en rook. Niet veel later kwam een man met een kapiteinspet luid proestend boven de grond gedobberd. Hij klampte zich vast aan een struik. Na hem kwamen nog een paar mensen boven drijven, verbrand in verscheurde uniformen. Binnen tien minuten was de politie, brandweer en ambulance ter plekke om deze lieden op gepaste wijze af te voeren. Voor dat ik er erg in had was het achter de rug.
Het was het werk van de Duitse onderzeebootkapitein Otto Kretschmer. Naar aanleiding van zijn aanhouding door de politie stond er van Otto een interview in de krant. Hij was de meest succesvolle U-boot kapitein aller tijden. In deze reportage las ik dat hij na de oorlog ondergronds was gegaan met zijn onderzeeboot. Zijn tocht eindigde toen hij op een oude Engelse vliegtuigbom vaarde, die nog in de grond zat.
Otto Kretschmer zei in dit krantenartikel: ‘Koeienwinden zijn er mede schuldig aan dat de kwetsbare ozonlaag wordt aangetast. Het methaangas dat vrijkomt bij de gisting in de ingewanden is jaarlijks verantwoordelijk voor vijftien procent van het broeikasproces. Ik heb mijn verleden achter me gelaten. Ik trek nu ten strijde bij de verdediging van Gods schepping.’
Zo zien je maar, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.
- Login om te reageren