Edward Smith dacht aan zijn jonge jaren toen hij zestien jaar oud was en voor het eerst tante Dolly had gesproken in een hoerenkot in Liverpool. Deze gedachte kwam op een fractie voordat hij met zijn schip Titanic besloot wat ijsblokjes in te nemen voor de cocktails voor de rijke clientèle.
Tante Dolly had een papagaai op haar schouder en als ze zich omdraaide kon je zien dat ie er al de hele dag zat. Haar rug leek wel wat op een oud tweepersoons matras met remsporen.Lang, lang geleden was die vogel haar cadeau gegeven door haar eerste vriendje en door hem was ze in het vak gerold. ‘Zo kom je nog eens onder de mensen’ had ie gezegd. Als Edward raadde wat voor dier het was mocht hij gratis met haar naar bed. Hij had een paar leuke meisjes gezien van zijn leeftijd en hier had hij helemaal geen trek in. Vooral niet omdat het de eerste keer zou worden. Op een oude fiets moet je het leren, maar dit ging hem te ver.
Ja, hoe zou hij die papagaai noemen zodat hij totaal geen kans had op deze weergaloze, geestverruimende ervaring. Dus hij stotterde angstig ‘Een olifant. Olifantje. Het is absoluut een olifantje.’
‘Nou dat reken ik ook goed,’ zei tante Dolly.
- Login om te reageren