Boeddha

We doen het al sinds het begin van ons bestaan. Eerst waren er rotsschilderingen, daarna kwam de boekdrukkunst en altijd waren er verhalen van mond tot mond die je mee kunt nemen naar een andere wereld.

Er was eens een prins in een ver land en die woonde in een prachtig mooi paleis en hij heette Siddharta Gautama. De ouders van Siddharta wilden dat hun zoon een machtige koning werd. Daarom besloten zij dat Siddharta dag en nacht in het paleis moest blijven, zodat hem niets kon overkomen.

Toen Siddharta twintig jaar oud was had hij geen idee hoe de echte wereld eruit zag. Daarom ging hij op een ochtend stiekem naar buiten. Voor het eerst in zijn leven zag hij een hele oude vrouw die overal pijn had. Daarna kwam hij een doodzieke man tegen en even verderop zag hij een lijk liggen. Nog nooit had Siddharta menselijk lijden gezien. Hij sloot zich aan bij een religieuze groep. Zes jaar lang hongerde Siddharta zichzelf uit. Maar tot zijn grote verdriet bracht dit hem niet dichter bij de antwoorden op zijn vragen, en hij ging verder met zijn zoektocht.

Een paar dagen later ging hij onder een heilige boom zitten en zei tegen zichzelf dat hij niet op zou staan voordat hij had bedacht hoe het menselijk lijden gestopt kon worden. Siddharta concentreerde zich en raakte in een diepe meditatieve staat.

De boze god Mara probeerde Siddharta af te leiden door allemaal mooie vrouwen om hem heen te laten dansen. Maar hij zat doodstil en bleef zich op de meditatie focussen. Daarna bracht Mara Siddharta oog in oog met zijn grootste angsten. Toch bleef Siddharta rustig, want hij was vastberaden zijn vraagstukken op te lossen. Tijdens zijn meditatie kwam hij achter de antwoorden waar hij zo lang naar gezocht had. Toen hij zijn ogen opendeed was het alsof hij wakker werd uit een droom. Siddharta was nu de Boeddha, de verlichte.

Wat Boeddha tijdens zijn meditatie ontdekt had, is dat verlangen de oorzaak van menselijk lijden is en als wij mensen geen hunkeringen of hoge verwachtingen hebben, zullen we ook niet lijden. Het heeft volgens Boeddha geen zin om je aan mensen of dingen te hechten, omdat niets in dit leven permanent is. Werkelijk geluk komt niet uit het nastreven van onze verlangens, maar ontstaat als we de realiteit accepteren zoals die is.