Om half drie diep in de avond word ik uit mijn bed gebeld. Ik kom in mijn ondergoed naar beneden en doe de deur open, daar staan twee dronken Engelssprekende mannen en die willen naar binnen.

Ik had een vakantiebaantje bij BOKO Dakbedekking en was het hulpje bij Appie die met zijn linker- en rechterhand tussen duim en wijsvinger een rol bitumen kon optillen, en die tegen mij had gezegd toen ik een rol dakleer optilde van praktisch 28 kilo: ‘Man vecht tegen rol. Rol wint.’

Hij bewoog zich traag door de open ruimte en soms zat hij achter een plant. Hij keek vaak naar buiten. Iedereen kon zijn bewegingen volgen, al werd er niet steeds op hem gelet. Soms was er bezoek.

Niet alleen had ik bij het Luchtvaartmuseum gesolliciteerd als vrijwilliger.

Ik kom aanfietsen en wordt spontaan en uitbundig begroet als ik weer mijn oude werkplek bezoek. Zelfs de man achter de kassa van het museum weet nog hoe ik heet, als ik mijn covidmasker afdoe.

Ik dacht nu ik met pensioen ben, laat ik nog wat leuks doen bij het Luchtvaartmuseum Aviodrome in Lelystad. Daar hebben ze vliegtuigen.

Ik was een verhaaltje aan het schrijven voor mijn blog. Buiten scheen de zon en ik had het raam open. Opeens hipte een Indiase brilvogel op de vensterbank en het keek met een schuin oogje naar binnen.

‘Nummertsje 69. Mèn favverietûh nummertsje,’ hoorde ik op de achtergrond. Een rapportage van een bingoavond in Den Haag op de televisie. Een volkse vrouw met een vet Haags accent riep de nummertjes af. ’Hoâh ik daah un bingo.’

Heel Nederland zat ontroerd voor de televisie toen de 14-jarige Marty in zijn trompet blies aan tafel bij Willem Duys en bijna de ronde vissenkom en haar gouden inwoners van de tafel aftoeterde.

Alles bonkte en swong. Het rook naar suikerspinnen en gerookte paling. Meiden zwierden over de kermis met sigaretten, kinderen draaiden tot gekmakends toe in de draaimolen op kleurige houten paardjes met spiegeltjes en allerlei rinkelbellerij. De snotdorrels stonden voor de ballententen…

Hans Calamaris nipte van zijn rum en keek naar Yves en Roger, terwijl zijn schip Golden Hinde haar weg vervolgde langs de rotsachtige oostkust van Sardinië.

Margreet vond het een prachtige voorjaarsdag. Vogels waren al druk bezig om eitjes te leggen, bijen zoemden in het rond, narcissen dansten hun wiebeldans in een zacht briesje en op de hellingen klonken de sneeuwklokjes al.