In het plaatsje, waarvan mij de naam niet te binnen wil schieten, leefde niet zo lang geleden een jongetje. Er werd wel beweerd dat hij Sven, Stein, Sweyn of Swen heette, want dat verschilde enigszins bij hen, die hiervan melding maken, al valt uit aannemelijke veronderstellingen op te maken dat hij Swen genoemd werd. Hoe hij heette maakt weinig uit voor ons verhaal; het is voldoende dat bij de weergave geen duimbreedte van de waarheid wordt afgeweken.

NITV, Nationaal Instituut Tegen Vetzucht had regels opgesteld betreffende het gebruik van consumpties in de sportkantine van amateurvoetbalclubs. Deze regelgeving was inmiddels ook ingedaald bij de voetbalvereniging G.V.O. Gestaag Volharden Overwint uit Krommenie, in de volksmond God Voetbalt Ook of Gulp Van Opa.

Zonnestralen spatten tot stilstand op de ijszilver metallic carrosserie van de Audi A8 met gegoten lichtmetalen velgen, die als krachtbron een doorontwikkelde twaalfcilinder motor van 450 pk. heeft. De bestuurder kijkt naar zijn kameraden, die een bank binnen lopen.

Ach, ik zou het bijna vergeten. Bertje was gisteren op excursie geweest met de bus naar de koekjesfabriek, samen met zijn klasgenootjes van de lagere school. In de haast om beneden te zijn duwde hij een jongetje van de trap, want die had zijn vriendje gepest. Gelukkig kwam alles goed. Hij was als eerste in de bus.

Mijn vrouw, onze zoon en ik waren een paar dagen in de oude caravan van mijn vader en moeder in Onderdijk. Op de vloer van de kampeerwagen lagen bejaarde oranje tegeltjes en aan de muren hingen puzzels die op karton waren geplakt. Een versleten stoel met een gebroken poot rustte uit op een blok eikenhout.

‘Je hele familie is zo,’ zei ze, heftig in het rond stappend. ‘Jullie zijn zo rot als een mispel. Mijn moeder zegt het wel honderd keer op een dag. Ik herken hem niet meer, vroeger was het zo’n zachte jongen. Ze bidt elk dag voor je. Als ze eens wist: Je bent een schoft voor je kinderen, de grootste egoïst die ik ken en over hoe je mij behandeld zal ik maar zwijgen…’

Elke dag om zeven uur ’s avonds ging meneer Van den Heuvel naar zijn schuurtje. Hier bevond zich niets dan een enorme schacht naar beneden. Deze put was verstevigt met planken en balken en wel achttien meter diep. In het begin ging het hem gemakkelijk af en kon hij de afgegraven grond gebruiken om zijn tuin op te hogen. Later moest hij de aarde steeds verder in de buurt afleveren.

Je wilt niet geloven wat ik ooit heb meegemaakt. Tot mijn zesde jaar had ik de zee nog niet gespot, hoewel ik er toch maar twintig kilometer vanaf woonde. Mijn vader had er veel over verteld en ook mijn omes, maar dat voldeed niet. Ik zat veel aan zee te denken, urenlang stelde ik me de golven voor in hun uitgestrektheid, de meeuwen en de wolken erboven, zelfs de horizon kon ik mijn brein binnen toveren.’

Anton deed open. Sylvia zag er fantastisch uit in een kort paars niemendalletje. Het silhouet van haar ranke gestalte tekende zich helder af tegen de achtergrond van de straatverlichting. Het was bizonder koud dat was duidelijk te zien. Fred, haar man stond achter haar. Nogal buikig in een grijs pak. ’He Buddy. Ik ben Fred. The wan en only.'

Het was al laat op de dag en er was niemand te zien. Hij was op weg naar een meertje in de buurt. Hij stalde zijn fiets en deed hem op slot uit gewoonte. Hij stapte het strandje op en nam een sigaret uit het pakje met de tekst ‘Roken veroorzaakt beroertes en ernstige handicaps’.

Weken, misschien wel langer, na de schipbreuk ging ik naar het ‘s-Gravenzandse strand voor mijn schip, die haar laatste dagen doormaakte als een incontinente bejaarde achter de geraniums. Het was koud, maar er scheen een klein zonnetje. Bij een stalletje aan het strand waar ze koffie, ballen gehakt en broodjes knakworst verkochten, hadden ze ook foto’s geëtaleerd van mijn Stardust voor f 1,25 per stuk.

Op de Westerschelde stormde het al behoorlijk en de natte sneeuw hing dreigend in de lucht, toen we koers zette naar de Golf van Biskaje. Bij windkracht acht tot negen was het ook verstandig om niet te dicht langs de kust te varen. Bij het lichtschip Nooit Hinder werd het wat rustiger en zo konden we de snelste route naar Frankrijk nemen.