Tarzan slingert vaak tussen de bomen als hij van A naar B gaat, totdat er een liaan breekt en hij naar beneden valt.
Het Nederlandse leger telde op 10 mei 1940 welgeteld één tank. Veel Nederlandse militairen zagen er weinig in. Nederland zou te drassig zijn voor zo’n zwaar voertuig. Bovendien konden de polders onder water worden gezet.
Het was een warme dag en er waaide een fris windje over de prairie in het Wilde Westen. In de staat Texas, bekend en berucht om zijn cowboys die op hun paarden het vee van het ene gedeelte naar het andere gedeelte van het land drijven.
’s Avonds kwam de familie van mijn vader op zijn verjaardag wat eerder en nam dan plaats op de stoelen en de banken. Voor de familie van mijn moeder was dan alleen nog plaats aan de eettafel. Maar ’s middags kwam meneer Ad Rem op bezoek.
Jim Morrison: ‘Now… in this corner Ray Manzarek, overhere, we have here Robby Krieger on…, John Densmore on drum. Adolf Hitler is still alive. I slept with her last night. Come out from behind that false mustache, Adolf. I know you are in there.’
Ik was erbij. Ik zag het, ik was daar. Ik ben het dan ook aan mijn lezers verplicht om dit te vertellen. Hoe vaak de prestatie is beschreven, niets bereid je voor op het schouwspel wat zich voor mijn ogen ontrolde. Eerst sleepten ze een kanon in de arena van het circus en ‘Mick The Human Cannonball’ klom in de loop, die vervolgens werd opgekrikt tot een hoek van zestig graden.
Ooit maakte ik een aantal tekeningen op verzoek van Peter Bosman voor het boek ‘De Parson- & Jack Russell Terriër.’
De koude drukte hing als een enorme molensteen om het kille weidegebied en bedekte de eilanden met een stram wit vlies. Niets bewoog, alleen de lucht. Het geluid van de megalomane meelfabriek van Wessanen verstomde op de achtergrond tot zinloos geneuzel van in dialect zwetsende ooms of tantes uit de provincie.
Het regende zachtjes en het was aardedonker in de oprijlaan voor het huis in Laren, waar de beroemde advocaat Mosterdgowitz zijn residentie had. Marco belde aan en de deur werd geopend. Ik waarschuw jullie maar even want het is een lang verhaal met onnodige plotwendingen. Dus je kunt er maar beter mee stoppen voor dat je er aan begint.
Treedt binnen, Dames en Heren! De sterkste man ter wereld tilt de halters hemelhoog in de lucht. Zijn hart hijgt onder het rode tricot en met veel inspanning, zweetdruppels en trillende spieren vouwt hij kabeldikke ijzeren staven krom rond zijn nek.
Buiten schreeuwde Henk: ‘Bertje kom je buiten spelen.’ In het begin had ik nog weleens mijn AK vanuit de deuromlijsting op hem leeg geschoten, maar dat hielp niet veel. Hij was onverwoestbaar en zeer hinderlijk aanwezig. Hij bleef hetzelfde herhalen als altijd ‘Bertje kom je buiten spelen,’ als een langspeelplaat die bleef steken in een groef.
We voeren op het kolkende water en waren op weg naar een onbewoond eiland. We moesten met onze handen peddelen om weer aan de kant te komen. Of pakte ik een vin van een orka beet, die ons naar huis bracht? Ik weet het niet meer, maar wat ik wel weet is dit: