Elke dag om zeven uur ’s avonds ging meneer Van den Heuvel naar zijn schuurtje. Hier bevond zich niets dan een enorme schacht naar beneden. Deze put was verstevigt met planken en balken en wel achttien meter diep. In het begin ging het hem gemakkelijk af en kon hij de afgegraven grond gebruiken om zijn tuin op te hogen. Later moest hij de aarde steeds verder in de buurt afleveren.
Je wilt niet geloven wat ik ooit heb meegemaakt. Tot mijn zesde jaar had ik de zee nog niet gespot, hoewel ik er toch maar twintig kilometer vanaf woonde. Mijn vader had er veel over verteld en ook mijn omes, maar dat voldeed niet. Ik zat veel aan zee te denken, urenlang stelde ik me de golven voor in hun uitgestrektheid, de meeuwen en de wolken erboven, zelfs de horizon kon ik mijn brein binnen toveren.’
Anton deed open. Sylvia zag er fantastisch uit in een kort paars niemendalletje. Het silhouet van haar ranke gestalte tekende zich helder af tegen de achtergrond van de straatverlichting. Het was bizonder koud dat was duidelijk te zien. Fred, haar man stond achter haar. Nogal buikig in een grijs pak. ’He Buddy. Ik ben Fred. The wan en only.'
Het was al laat op de dag en er was niemand te zien. Hij was op weg naar een meertje in de buurt. Hij stalde zijn fiets en deed hem op slot uit gewoonte. Hij stapte het strandje op en nam een sigaret uit het pakje met de tekst ‘Roken veroorzaakt beroertes en ernstige handicaps’.
Weken, misschien wel langer, na de schipbreuk ging ik naar het ‘s-Gravenzandse strand voor mijn schip, die haar laatste dagen doormaakte als een incontinente bejaarde achter de geraniums. Het was koud, maar er scheen een klein zonnetje. Bij een stalletje aan het strand waar ze koffie, ballen gehakt en broodjes knakworst verkochten, hadden ze ook foto’s geëtaleerd van mijn Stardust voor f 1,25 per stuk.
Op de Westerschelde stormde het al behoorlijk en de natte sneeuw hing dreigend in de lucht, toen we koers zette naar de Golf van Biskaje. Bij windkracht acht tot negen was het ook verstandig om niet te dicht langs de kust te varen. Bij het lichtschip Nooit Hinder werd het wat rustiger en zo konden we de snelste route naar Frankrijk nemen.
Wanneer we in de haven van Vlissingen lagen gingen we steevast met al de maten naar het kroegje van Jeff Verstuyft. Er was geen tweede kroeg als dit, nergens in het hele samengeraapte zooitje van een landschap. We hadden deze reis een nieuwe scheepskapitein aan boord J. W. Niesing uit Maassluis.
Vandaag is het meer dan zeventig jaar geleden dat kolonel William S. Parsons, bemanningslid van de Enolay Gay, in zijn logboek noteerde '0900 Hiroshima in sight' en vervolgens '0915,5 drop bomb'. Over wat toen volgde, is onbeschrijflijk veel te zeggen. Ik beperk me tot de kop van die middag in The New York Times: FIRST ATOMIC BOMB DROPPED ON JAPAN.
Ik heb een kennis, een vriend mag je hem niet noemen, wiens stem nooit opgemerkt wordt. Op feestjes wil hij wel wat zeggen, maar dan is er altijd wel iemand die voor hem spreekt of hij wordt tijdens het spreken onderbroken alsof het er niet toe doet wat hij zegt.
Verhit de koekenpan op een hoog vuur en voeg 25 g boter toe. Wacht tot het schuim verdwijnt, de boter heeft dan de juiste temperatuur. Leg de moot in de pan en houdt het visvlees tijdens het bakken in beweging, zo blijft de temperatuur constant.
Bij de paal aangekomen op het zeiknatte executieveldje leggen we onze wapens neer. We draaien ons om en doen enkele stappen voorwaarts. Ik sta in de houding net als de armzalige rest van mijn peloton.
Floor (33) heeft een bijstandsuitkering en zit sinds kort in de schuldsanering. Haar zoon Nacho (15) gaat naar speciaal onderwijs, onder andere vanwege ADHD.