‘Zo gaan de boeren naar de hoeren’ stond er met koeien van letters gekalkt op de zijkant van een viaduct waar wij onderdoor gingen.

Altijd wel het idee gehad om een muziekinstrument te bespelen, maar was er nooit toe gekomen. Ik had een buurmeisje die gitaar speelde met van die fel gekleurde wapperende linten eraan.

Dit jaar kreeg ik bericht dat ik geselecteerd was voor deelname aan de Tour of Art Flevoland 2022! Noteer zaterdag 1 en zondag 2 oktober dus vast in je agenda. Dukdalf, Punter 35-27, Lelystad.

Voortdurend was ik op zoek naar mijn bril die telkens boven op mijn hoofd bleek te zitten. Mij werd door de opticien multifocale glazen aangeraden.

Op de terugweg reed ik op de fiets een groep schoolgaande kinderen tegemoet. Vooraf gegaan door een puisterige leraar met rossig haar en dito baardje, die werd achtervolgd door een kluitje luidruchtige brugpiepers.

Om kwart voor elf ’s avonds wordt er aangebeld. En ik denk; wie zal dat zijn. Ik kijk de gang in en door het raampje met matglas in de voordeur zie ik dat het aardedonker is.

Het had gevroren en gesneeuwd. Al weken lang was het winterweer. Arie en Gerda reden door de Ardennen. Hier hadden ze een huisje gehuurd.

Ik wilde wel weer eens op vakantie nadat mij door die coronatijd een aantal reizen door de neus was geboord. Van alle landen waar ik niets te zoeken had ging ik naar India.

Mijn opa staat in de kamer en heeft een bril met één matglas. Hij doet hem af en wij zien dat hij maar één oog heeft. Waar ooit het andere oog heeft gezeten zit een knikkerputje.

Toen zijn moeder naar een aanleunwoning ging en veel kleiner ging wonen moest hij haar huurhuis leeg ruimen, want zijn moeder was daar niet meer toe in staat.

Fred van den Vlekkert stond iedere morgen op rond een uur of negen. Hij waste zich en poetste zijn tanden en kleedde zich aan.

Vroeger toen ik op de grafische MTS in Amsterdam zat was er in mijn klas een meisje die met een paar vrienden een vlot had gebouwd, waarmee ze in de grote vakantie van Amsterdam naar Den Helder zouden drijven.