Het gebeurde steeds vaker dat de Kerstman in een café alvast een voorschot nam op de komende pret. Hij was vol frisse moed op weg gegaan, maar kon nu nog slechts moeizaam de route naar de te bezoeken adressen hervinden.

De gebroeders Reiner en Hans Wurst zaten achter het raam van een bruincafé. Om hun nationaliteit niet te verraden hadden ze een Engelse bolhoed op en een paraplu bij de hand.

Onderweg met de trein van Amsterdam naar Wormerveer deed zich een verontrustend incident voor. In Zaandam stapte een oud kromgegroeid echtpaar in. De vrouw droeg een zwart hondje.

Mijn schoonouders hadden een stacaravan op camping Bakkum, Castricum aan Zee, en daar gingen we veel naar toe met de familie.

Ook deze avond hadden zich mensen verzameld rond de muziekwinkel van Ger Vreeling. Jongens met rock & roll kapsels en brommers. Meisjes met spannende rokjes, voorgevormde beugel bh’s en suikerspinnen op hun hoofd. 

Op de dag dat hij zijn zevenenveertig jarige jubileum vierde van zijn privéleven, kreeg Job ontslag bij De Koekfabriek waar hij de middelen verdiende om in zijn onderhoud te voorzien.

Heel Nederland zat ontroerd voor de televisie toen de 14-jarige Ferry in zijn trompet blies aan tafel bij Willem Duys en bijna de ronde vissenkom en haar gouden inwoners van de tafel aftoeterde.

Dit is een verhaal van een man op zee, die moet overleven op de Indische Oceaan nadat zijn zeiljacht beschadigd is geraakt door een botsing met een op drift geraakte, drijvende zeecontainer.

Ik had een vriend… Ik heb een vriend. Al woont hij hier… wel ver vandaan, maar toen waren we buren. Ik ken hem al jaren vanaf dat ik rood haar had, zó groot en veel jonger. Hans vertelde me dat hij een bij had getemd. Zo’n dikke met een zwarte trui, gele banen en een wit kontje.

Jean fronste zijn wenkbrauwen en herinnerde zich een onweersbui op een snikhete zondagmiddag. Hij moest toen een jaar of elf geweest zijn. Het was in ieder geval gebeurd voor de Bijlmerramp en voordat Kevin, zijn vriendje, had gezegd dat hij een stomme homo was.

De tomtom had aangegeven dat bij Westknollendam een veerpont moest zijn, maar ze zag niets. Ze liet het raampje van haar bolide naar beneden zoeven.

Om zich te afficheren droeg hij geen werkschoenen met stalen neus en – zool. Waarom ook als je toch niet werkt. Hij zat altijd achter zijn bureau in zijn kantoortje. Hij was uit zijn functie gezet en tot functionaris van nutteloze zaken gepromoveerd.