KookieBizar

Om half drie diep in de avond word ik uit mijn bed gebeld. Ik kom in mijn ondergoed naar beneden en doe de deur open, daar staan twee dronken Engelssprekende mannen en die willen naar binnen.

‘Nummertsje 69. Mèn favverietûh nummertsje,’ hoorde ik op de achtergrond. Een rapportage van een bingoavond in Den Haag op de televisie. Een volkse vrouw met een vet Haags accent riep de nummertjes af. ’Hoâh ik daah un bingo.’

Als ik koffie bij hem drink moet ik steeds aan zijn vergroeiing denken, vooral als ik naar de gebaksvorkjes kijk, die naast de asbus van zijn gecremeerde moeder liggen.